محسن نامجو

ساختار شکنی در موسیقی ایران، در بالاترین نماد بیرونی خویش، در محسن نامجو تجلی پیدا کرده است، محسن نامجو علاوه بر اینکه در موسیقی ساختار را بهم می ریزد، هدفی را در این راستا دنبال می کند، تقدس زدایی، که من نامش را می گذارم" باور شکنی" هدفی که به فراخور خود در اشعار تجلی پیدا می کند.

کنار هم قرار گرفتن اشعار معنار دار و بی معنا، مضمون عجیبی خلق می کند، مضمونی که در آن آدمی همواره روبروی خود قرار می گیرد و این گونه خویشتن خویش را انکار می کند، بیگانه شدن با خویش، تخریب باورهای خویش به صورت آگاهانه بیش از اینکه به عنوان یک حرفه تلقی شود، از نظر من تلاشی است برای فهم اینکه آدمی هیچ چیزی را نمی تواند برای چنگ زدن به آن بدست آورد، ایمان به هر چیزی خسران و زیان بار می شود، نامجو تمامی این هدف ها را در قالب بیانی مختص خویش دنبال می کند، شیطنت و شوخی او در موسیقی و در قالب اشعار به نقش لبخند تلخ بر روی لبان آدمی می انجامد.

از نظر من، دروغ گفتن به خویش هم مزایای زیادی دارد، از جمله اینکه از فروپاشی روحی و روانی جلوگیری می کند، کسانی که بخواهند به ایده ای که نامجو ارائه می دهد، دست یابند، بی شک باید بهای سنگینی را در قبال آن بپردازند.

از نظر من، موسیقی نامجو به یک سیاه نمایی بارز دچار شده است، شیطنت های او چنان که در سطور بالا گفته ام، حس تلخ کامی به انسان می بخشد، از این رهرو موسیقی او نیز بار منفی و فضای یاس آوری را برای انسان ترسیم می کند، با این همه روزهای خوشی را برای این هنرمند آرزو می کنم.

برای دانلود آهنگ * سنما * کلیک کنید.